tavşan kaç tazı tut

Hayatımda ilk defa bu kadar tuhaflaştım. Otura otura, içki içe içe, yemek yiye yiye kilo aldım. Nasıl bitecek bu döngü? Bunları yazarken bile içiyorum, her şeyin düzelmesini umarak.

En yakınım, en uzağım sanki şu an. Neden bir insan sevdiği tarafından öpülerek uyandırılıp şımartılmak istemez ki? Aşıksa onun üzerine atlaması gerekmez mi sabah onu üstünde incecik geceliğiyle gördüğünde? Yoksa arkasını döner ve beni bunaltıyorsun mu der. Ben şanssız takımdanım, ikincisinden.

Beni sevip sevmediğinden bile emin değilim artık. Bunu 3-5 ayda bir dile getirse de yaşayamıyorum, hissedemiyorum, gözlerinde göremiyorum.

Stres, iş, okul değil sırf bu ilgisizliğinin sebebi, farkındayım. Aldatmak da değil, birbirimize sadığız, bundan şüphem yok.

Acaba bana söyleyemediği bir şey mi var? Acaba artık fiziksel olarak beni daha mı az çekici buluyor? Rutine mi bindik? Hem de ben o kadar canlı tutmaya çabalarken cinsel hayatımızı.

Kilo aldığım için mi acaba? Bana söyleyemiyor mu?

Neden benimle konuşmuyor anlamıyorum. Aramızı düzeltmek için elimden gelenin fazlasını yapardım.

İlişkide bir taraf çok, bir taraf az sever derlerdi ya, inanmazdım Varmış böyle bir şey cidden. Ben kovalayan, o kaçan...