ÖLÜM İKSİRİ

Sağlık ne önemli şeymiş meğer. Çocukluğumdan beri süper sağlıklı beslenen birisi olarak, tam olarak son dört yıldır hayatımın içine etmiş durumdayım. Gecem-gündüzüm birbirine karışmış, hayatım darmadağın olmuş, sigaraya başlamış, daha sık alkol içer hale gelmiş ve sporu bırakmış haldeyim.
Bolca dert, keder, üzüntü, iç sıkıntısı, yalnızlık, düzensiz beslenme, hepsini bir araya getirince düşündüm ki; resmen kendi ölüm reçetemi yazmıştım sanki. Bir gün gerçekten kalbim tık edene kadardı hepsi. O içimdeki yanmayı, göğsümdeki baskıyı, halsizliğimi, paniğimi asla unutamam.

İçmenin de, kendini salmanın da, depresyonun da bir adabı olmalı esasen. Bu kadar nefret etmemeli insan hayatından, bu kadar çaresiz hissetmemeli kendini, ha hissediyorsa da gidip birileriyle dertleşmeli, konuşmalı, açmalı içini muhakkak, yoksa o dert içinde birikir, birikir, birikir insanın... Hayatını zindan da eder, sağlığını bir çırpıda hiç de eder,  hem de tahmininden kısa bir sürede.